Sala Pawła VI była wypełniona wielką rodziną Guanellian, która sprowadziła do Watykanu kolor twarzy ludności świata, aby pokazać, że kolor skóry Boga jest ciepłem pieszczoty miłości. Ponad siedem tysięcy osób wypełniło salę Nervi, czekając na słowa zachęty ze strony Papieża. W imieniu całej rodziny Guanellian Matka Serena, przełożona sióstr Guanellian, pozdrowiła papieża Franciszka, wyrażając uczucie nieustannej uwagi wobec tajemnicy papieża, który wraz z Guanellą rozważał „Gwiazdę Północy” podczas swojej pielgrzymki ulicami biedak.
„Chcę, abyś służyła mi jako narzędzie przyciągania serc do mojej miłości” – powiedział Pan do św. Małgorzaty Marii Alacoque. 25 maja 1571 roku podczas wizyty w klasztorze Paray le Monial odczuł silne pragnienie zatrzymania się w tym klasztorze i poświęcenia swojego życia. W liturgiczne święto św. Jana Ewangelisty, gdy ta klęczała przed rusztem, tej młodej francuskiej zakonnicy ukazał się Jezus i zaprosił ją, aby położyła głowę na jego piersi, a ona poczuła, jak w jej duszy rozbrzmiewają te słowa: „Moje boskie Serce płonie tak wielką miłością do ludzi, a szczególnie do Ciebie, który nie mogąc powstrzymać w sobie płomieni swojej płonącej miłości, musi je rozprzestrzeniać przez Ciebie i objawiać się ludziom, aby wzbogacić ich swoimi cennymi skarbami.
Święta Teresa z Avila jest pierwszą świętą ogłoszoną przez Kościół nie tyle ze względu na swoje cuda i niezwykłe łaski, ile ze względu na heroiczne praktykowanie chrześcijańskich cnót wiary, nadziei i miłości. Oprócz prymatu kanonizacji dla praktykowania cnót heroicznych, Paweł VI ogłosił ją w 1970 r. „doktorem” Kościoła. Św. Teresa jest „wielka”, ponieważ żyła w bardzo burzliwym okresie Kościoła. „Świat stoi w ogniu” – napisał i aby uporać się z tym niszczycielskim ogniem, zaproponował trzy wskazówki jako lekarstwo: odzyskanie duchowości Wcielenia Jezusa w naszej historii ludzkości; przenieś Boga do centrum duszy i odzyskaj modlitwę jako pełną miłości pomoc dla samego świata.