Pomysły na Godzinę Świętą w lutym

autorstwa Ottavio De Bertolisa

Miesiąc ten rozpoczyna się świętem Ofiarowania Jezusa w Świątyni; na tym początku roku możemy czerpać inspirację z Ewangelii tego święta na naszą Godzinę Świętą, pamiętając, że ta pobożna praktyka ma na celu właśnie ofiarowanie Sercu Jezusa miłości i zadośćuczynienia za grzechy popełnione przez dusze konsekrowane, zgodnie z jej precyzyjną prośbę do Świętej Małgorzaty Marii.

Możemy zatem rozpocząć nasz czas modlitwy od przywołania jak zwykle światła i łaski Ducha Świętego, wyrażając wyraźnie nasze pragnienie ofiarowania Jezusowi miłości i wdzięczności w ramach zadośćuczynienia za liczne niewdzięczności, którymi jest On obrażany przez nas wszystkich, a w szczególności przez tych, którzy powinni być mu najwierniejsi, czyli przez dusze mu poświęcone. Czytajmy więc raz po raz tekst Ewangelii: tutaj będzie to Łk 2-22, historia ofiarowania Jezusa w świątyni. W szkole św. Ignacego, po kilkukrotnym przeczytaniu tej historii, przestanę kontemplować tę scenę i prawie w nią wejść: obserwuję ludzi, wydarzenia, które się rozgrywają, słucham, co mówią lub mogliby jeszcze powiedzieć , szczegółowo zauważam, co się dzieje. Sama staram się wejść w ten obraz, aby to, co widzę czy czuję, było nie tylko zewnętrzne w stosunku do mnie, ale w jakiś sposób angażowało mnie jako coś, co jest mi współczesne, co też mi się przydarza, co prosi o moje uczestnictwo i moja odpowiedź. Tutaj zatrzymam się i porozmawiam z Jezusem, zgodnie z tym, co czuję, że muszę lub mogę powiedzieć. Z rozmowy mogę wtedy także powrócić, aby rozważyć przedstawione fakty, zrozumieć je w ich znaczeniu lub części znaczenia, które teraz stanowi dla mnie wyzwanie, obserwować, co robią i słuchać, co mówią, i ponownie wrócić do rozmowy, tak aby że istnieją ciągłe odniesienia pomiędzy tekstem, który medytowałem lub który sobie wyobrażałem, a rozmową, którą osobiście prowadzę z Jezusem lub z innymi obecnymi tam osobami. Całość będzie trwała całą godzinę i będzie kontynuowana, kończąc modlitwą „Ojcze nasz”.

W tym miesiącu chciałbym szczególnie podkreślić, w jaki sposób Jezus został ofiarowany, aby wypełnić Pismo, które mówi: „Każdy pierworodny mężczyzna będzie poświęcony Panu”. Ale Jezus w rzeczywistości nie potrzebuje tego obrzędu, ponieważ zawsze był poświęcony Bogu, a jego poświęcenie jest tak mocne, że czyni nas poświęconymi Jemu. W istocie Jezus w Ewangelii stwierdza, że ​​„poświęcam się za nich”. Św. Paweł mówi także, że Chrystus Jezus stał się dla nas „mądrością, sprawiedliwością, uświęceniem (czyli poświęceniem) i odkupieniem”. Jego Serce jest poświęcone Ojcu, gdyż tylko w Nim można powiedzieć, że wypełnia się to, co jest napisane: „Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całą swoją mocą”. Jezus zatem daje nam swoje serce, abyśmy i my mogli miłować Jego i naszego ojca, tak jak On sam go miłuje, przylgnąć do Niego całymi sobą: Jezus jest podstawą i początkiem wszelkiej konsekracji, ponieważ daje nam swojego Ducha. A „miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany”. Kontemplujmy zatem w tym fragmencie lub scenie, że Jezus ofiarowuje siebie, ale w Nim, przez Niego i z Nim wszyscy jesteśmy ofiarowani i przedstawieni Ojcu w jednym Duchu z Nim i razem z Nim stajemy się poświęceni Ojcu prośmy zatem o łaskę wyboru i pragnienia dla nas tego, co On wybrał i czego pragnął dla siebie.