Miłość do zmarłych bliskich przekracza barierę czasu

Wiatr modlitwy rozpala na nowo światło łaski i komunii z Bogiem. Życie wieczne jest „chwilą nieskończonej miłości”. Jest to nieskończony moment, w którym Bóg otacza nas swym uściskiem miłości. W ludzkim języku musimy odwołać się do doświadczenia naszych oczu, gdy patrzą na czułość dwojga kochanków, lub jak dziecko przywiązane do piersi matki, które wpatruje się w oczy matki, aby oprócz mleka mieć komfort jej uśmiechu i życzliwości. Katechizm Kościoła Katolickiego stwierdza, że ​​czyściec to nie tyle miejsce, co stan drżącej nostalgii za pełnym posiadaniem tego światła, które chwilowo utraciliśmy z powodu naszej kruchości i naszych grzechów. Nasza więź ze zmarłym nie kończy się w chwili jego śmierci, ale sakrament chrztu, który jednoczy nas z Chrystusem zmartwychwstałym, podtrzymuje te więzy komunii. Nasza miłość do bliskich zmarłych przekracza barierę czasu. Nasza droga nawrócenia, modlitwy, postu i dobrych uczynków na rzecz naszych potrzebujących braci i sióstr jest jak wiatr, który wieje w ogień Bożej miłości, która obejmuje i ogrzewa naszych drogich zmarłych i pozwala im uczestniczyć w radości Bożego światła .