przez Carla Lapucciego

Kiedy Maria i Józef uciekali, próbując dotrzeć do ziemi egipskiej, straże króla Heroda ścigały ich, zdobywając coraz większy obszar, aż znaleźli się w dolinie skał i głazów, gdzie żadna roślina nie mogła zapewnić kryjówki ani schronienia.

Maria, gdy już wydawało się, że wszystko jest stracone, a w pobliżu słychać było już tętent kopyt koni, zobaczyła małą jaskinię otwierającą się w kamieniu.

– Chodźmy tu, przynajmniej opóźnimy koniec – powiedział.

Wślizgnęli się do jaskini, popychając osła do przodu, trzymając Dzieciątko w ramionach i czekali.

Pająk znajdujący się w kamiennej dziurze natychmiast zaczął tkać dużą sieć, za pomocą której szybko zamknął wejście do jaskini.

Przybyli straże Heroda i przeklinając, zaczęli szperać wśród głazów, wściekli zniknięciem uciekinierów.

„Gdzie oni są?” – powiedzieli.

– A jednak byli tu teraz.

«Nie zeszli do podziemia?».

„Nie można ich już spotkać na ulicy”.

«Oto weszli do tej jaskini»…

«Tutaj niezupełnie: nie widzisz, że są tam pajęczyny?».

«Nie traćmy czasu... Biegnijmy do przodu».

Strażnicy kontynuowali więc ucieczkę i Święta Rodzina została uratowana.

«Kto by pomyślał, że pajęczyna będzie taka

wystarczająco silny, aby uniemożliwić żołnierzom wejście?”, powiedział Giuseppe, wracając do drogi i wcześniej 

wyjdź ponownie, pobłogosławił pająka, mówiąc: «Za twoje miłosierdzie będziesz mile widziany w domach, gdzie przyniesiesz szczęście i ludzie cię oszczędzą».

W rzeczywistości od tego czasu pająka w domu nie można zabić, nawet jeśli sieć zostanie usunięta.