Tota Pulchra i Maria

karty. Ennio Antonelli

Nw Ewangelii Zwiastowania pozdrawia ją anioł: „Raduj się, pełna łaski, Pan z tobą”. „Pełen łaski” oznacza „przepełniony bezinteresowną miłością” Boga, Jego dobrocią, Jego miłosierdziem, a zatem także pełen piękna, splendoru i uroku. Językiem współczesnej refleksji teologicznej można powiedzieć: napełniony łaską niestworzoną, czyli Duchem Świętym i stworzoną łaską uświęcającą.

Stopniowo na przestrzeni wieków wiara Kościoła, oświecona Duchem Świętym, zaczęła interpretować słowo „łaska pełna” jako odkupione w sposób bardziej wzniosły, zachowane mocą Chrystusa Odkupiciela od grzechu pierworodnego i od każdego grzechu osobistego, w istocie, jak nauczał Sobór Watykański II, „od pierwszej chwili ozdobiony wspaniałościami szczególnej świętości” (Lumen Gentium 56), która następnie przez całą swoją ziemską egzystencję nieustannie wzrastała dzięki wierze, gotowości do posłuszeństwa woli Bożej, doskonałemu zjednoczeniu z Chrystusem, szczególnie „u stóp krzyża” (Lumen Gentium 58). W Maryi kontemplujemy zarówno absolutny prymat łaski, jak i bezwarunkowe przyjęcie i doskonałe współdziałanie ludzkiej wolności. Maryja jest cała święta, cała piękna w oczach Boga i Kościoła. «Jesteś całkowicie piękna, o Maryjo; pierwotnej plamy nie ma w tobie. Jesteście chwałą Jerozolimy; jesteście radością Izraela; jesteś zaszczytem naszego ludu. Ty jesteś orędownikiem grzeszników.” 

Wszyscy święci, a zarazem obrońcy grzeszników, jak Jezus, który w życiu publicznym objawił się jako Święty Boży, a zarazem przyjaciel grzeszników, bo im świętszy, tym bardziej miłosierny.

Maryja jest mistyczną różą, czyli królową kwiatów, królową świętych. W Nim skupia się świętość Kościoła, piękno odkupionej ludzkości, jak woła ze zdumieniem i wzruszeniem wielki poeta Dante Alighieri:

«W Twojej wspaniałości, w Twoim miłosierdziu, 

w Tobie miłosierdzie, w Tobie się gromadzi 

chociaż stworzenie jest dobre” (Paradiso, XXXIV)

Kontemplujmy zatem świętość Maryi i dziękujmy Bogu, Jej Stwórcy i Zbawicielowi. Co więcej, nie możemy nie pamiętać, że podobnie jak Maryja, również my jesteśmy powołani do bycia świętymi. Nie zostaliśmy zachowani od grzechu pierworodnego, czyli od pierwotnego stanu oddalenia od Boga, ale choć w inny sposób zostaliśmy wyzwoleni z mocy diabła, grzechu i śmierci oraz dano nam siłę do pokonania To.