26 maja, na pamiątkę rocznicy święceń kapłańskich Ks. Guanelli, zrealizujemy marzenie, które nosił w duszy: zobaczyć święte przedstawienia na starożytnych drzwiach katedry w Mediolanie. Drzwi katedry rozebrano, aby zrobić miejsce dla nowych drzwi z brązu zaprojektowanych przez rzeźbiarza Lodovico Pogliaghiego.
Kontynuujemy inaugurację nowych „Drzwi Wiary”, dzięki którym fasada naszej bazyliki stanie się jeszcze wspanialsza, dzięki panelom przedstawiającym bohaterów naszej historii zbawienia, którzy poprzez modlitwę będą towarzyszyć wiernym na spotkaniu z Bogiem.

Drzwi są zawsze miejscem przejścia, progiem pomiędzy dwiema rzeczywistościami, w tym przypadku dwoma światami: światem łaski, światła, pocieszenia ze światem duchowych poszukiwań, życia wiecznego, kruchości, ludzkiego ubóstwa poszukującego odkupienia.
Drzwi wejściowe to obrona, schronienie, ochrona; drzwi kościoła są otwarciem na nieskończoność. Przez te drzwi nasza świecka istota wchodzi w kontakt z boskością i ofiarowuje uwielbienie, uwielbienie, dziękczynienie i prośbę o dziękczynienie.
W historii sztuki częste jest symboliczne powiązanie drzwi kościoła z drzwiami nieba.
Nowe rzeźby dadzą nadzieję, ciągłość wiary i dzieła miłosierdzia.
Święci przedstawieni na płaskorzeźbach to mistrzowie wiary, którzy urzeczywistnili plany, jakie miał wobec nich Bóg. Zaczynamy od Maryi, św. Józefa, rodziców Jezusa, św. Ambrożego, św. Karola, Ks. Guaneli i błogosławionej Chiary Bosatta oraz Czcigodnego Bacciarini: tłumy Świętych łączą się z nami w modlitwie.
Te wyrzeźbione w brązie postacie noszą w symbolicznym znaku wodnym nazwiska wielu osób związanych z Pobożną Unią Tranzytu św. Józefa, którzy swoją hojnością współpracowali przy upiększeniu „Drzwi Wiary” w nadziei, że rzeczywiście będą one dla tych, którzy będzie dbał o to, aby przynosił nadprzyrodzoną pieszczotę, aby zaszczepić odwagę w życiu i stałość w wierze.