Pobożna Unia Przejścia św. Józefa jest stowarzyszeniem wiernych chrześcijan, którzy modlą się za umierających i pomagają im duchowo dobrymi uczynkami.

Dusza i serce błogosławionego Alojzego Guanelli

Luigi Guanella w latach 1905-1908, przejeżdżając przez dzielnicę Trionfale, w drodze do kolonii rolniczej San Giuseppe, którą otworzył w Monte Mario, myślał o wybudowaniu kościoła, który byłby w tym mieście ośrodkiem wiary i podniesienia moralnego. popularna dzielnica, wtedy taka biedna. Kazał zbudować duży kościół pod wezwaniem Tranzytu Świętego Józefa, męża Dziewicy Maryi i patrona rodzin i pracowników.

Święty Józef, po życiu pełnym pracy i poświęcenia poświęconym Świętej Rodzinie, zmarł pocieszony przez Jezusa i Maryję: jego śmierć była prawdziwie błogosławiona, co uświęciło go jako miłosiernego Patrona umierających. W wielu kościołach znajduje się ołtarz lub obraz poświęcony pobożnemu Przejściu św. Józefa. Ponieważ Don Guanella troszczył się o fizyczne cierpienia niepełnosprawnych, sierot i osób starszych, chciał także pomyśleć o umierających i poświęcił nowy kościół Przejściu Świętego Józefa, aby wierni myśleli i modlili się za umierających każdego dnia.

Gest miłosierdzia dla tych, którzy stawiają ostatni krok w życiu

Dziełem wyrażającym troskę naszego świętego Założyciela o zbawienie dusz jest zatem Pobożne Zjednoczenie Przejścia św. Józefa dla zbawienia umierających. Dodatek jest znaczący  „o zbawienie umierających”: to wyjaśnienie wiele mówi!

Otóż ​​ze wszystkich chwil życia moment agonii decyduje o zbawieniu wiecznym: jeśli człowiek umrze w przyjaźni z Bogiem, wszystko zostanie zyskane na zawsze; jeśli jednak w tej najwyższej chwili nie będzie chciał pokoju z Bogiem, wszystko będzie stracone na zawsze. Miłosierdzie Boże z pewnością jest nieskończone i zasługi Chrystusa Zbawiciela są nieskończone, ale zbawienie duszy jest także owocem wolnego wyboru człowieka i dlatego jest dużo miejsca na modlitwę. Don Guanella, biorąc pod uwagę, że na świecie codziennie umierają niezliczone rzesze ludzi i znając moc modlitwy do Serca Bożego, pomyślał o zorganizowaniu świętej „krucjaty” modlitewnej wiernych, aby Go błagać za wstawiennictwem św. Józefa , patronie umierających, zbawieniu dusz w niebezpieczeństwie. Tak właśnie było, zachęcany przez papieża św. Piusa wśród innych narodów i kościołów świata (Brief Apostolski z 17 lutego 1913 r.).

Od tego roku 1914 nastąpiło wielkie rozpowszechnienie tego Dzieła miłości duchowej, gdyż myśl niesienia pomocy modlitwą umierającym odczuła lud chrześcijański, przeżywający krwawy dramat I wojny światowej. Ale jest to dzieło, które przez cały czas zachowuje swoją aktualność